Γιατί υπάρχει ο κόσμος.

Το 1998, ο Αμερικανός συγγραφέας Τζιμ Χολτ προσκλήθηκε σε εκδήλωση του College de France στο Παρίσι προς τιμήν του Κλοντ Λεβί-Στρος, ο οποίος έκλεινε 90 χρόνια ζωής. Στο βιβλίο του «Γιατί ο κόσμος υπάρχει;» (Why does the world exist? One Man’s Quest for the Big Answer, εκδ. W. W. Norton & Company Inc, 2012), ο Χολτ παραθέτει μέρος της ομιλίας: «“Ο Μονταίνιος”», άρχισε, «είχε πει ότι το γήρας μάς μειώνει κάθε μέρα έτσι που, όταν ο θάνατος επέρχεται, αυτό που παίρνει είναι ένα τέταρτο ή το μισό από τον άνθρωπο που ήταν κάποτε. Ομως ο Μονταίνιος έζησε ώς τα πενήντα εννέα του, συνεπώς δεν είχε ιδέα περί του ακραίου γήρατος στο οποίο βρίσκομαι εγώ σήμερα”». «Ο Λεβί-Στρος λέει ότι νιώθει σαν ένα “θρυμματισμένο ολόγραμμα” το οποίο έχει χάσει την ενότητά του αλλά διατηρεί ακόμη την αρχική του εικόνα. Δεν περιμέναμε μια τέτοια ομιλία», γράφει ο Χολτ. «Αυτό είναι κάτι προσωπικό, είναι για τον θάνατο». «Ο Λεβί-Στρος συνεχίζει μιλώντας για τον “διάλογο” ανάμεσα στον διαβρωμένο εαυτό που έχε...